بی‌کسی...

با مادر توی تاکسی نشسته بودیم و از آزمایشگاه برمی‌گشتیم. حواسم به سوزش آرنج دست راستم بود و گوشم به حرف‌های رانندۀ تاکسی. می‌گفت: «تازگی، دربست‌رفتن‌ها رو نوبتی کردیم که به همه برسه. همون یکم پول هم غنیمته. مملکت که داره می‌سوزه کلا. کود شیمیایی زمین کشاورزی رو می‌خریدیم 40 هزار تومن. پارسال شد 60 تا 80 هزار تومن. امسال یهو شده 500 هزار تومن! هیچ کاری هم از دست آدم بر نمیاد.» و بعد آه عمیقی کشید.