پوشیده نماند که علم طبّ نزدیک همهٔ خردمندان و در تمامی دینها ستودهاست. و در کُتُب طبّ آوردهاند که فاضلتر اَطِبّا آن است که بر معالجت۱ از جهت ذخیرت آخرت مواظبت نماید، که به ملازمتِ۲ این سیرتْ۳ نصیبِ۴ دنیا هر چه کاملتر بیابد و رستگاری عُقبی مدَّخر۵ گردد؛ چنانکه غرض کشاورز در پراگندنِ تخم، دانه باشد که قوت۶ اوست، اما کاه که علفِ سُتوران۷ است به تَبَع۸ آن هم حاصل آید.
کلیله و دمنه، ابوالمعالی نصرالله منشی، تصحیح و توضیح مجتبی مینوی طهرانی
۱. درمان و شفابخشیدن | ۲. همراهی و پیوستن | ۳. روش و طریق | ۴. بهره | ۵. ذخیره شده، پسانداز شده، اندوخته شده | ۶. قوت(qut) = خوراک و توشه | ۷. چهارپایان | ۸. پیروی، از پی فراشدن، به دنبال چیزی و کسی رفتن.
برچسب : نویسنده : abaan1 بازدید : 156